Тормышның үзеннән

Аякларым "алла" булды

Нәни Эльвинаның йокысы килми. Төрлечә көйләп тә йоклата алмагач, бабасы Җәмил, әтисе-әнисе бераз ял итсен дип, баланы саф һавага алып чыгарга була. Исәбе - анда бераз тәпиләтеп, үзен изелеп йокларлык итеп, арытып алып керү.
Шактый ара үтәләр болар, бала кулга сорый башлый, бабасы сөйләнә-сөйләнә, ипләп кенә һаман атлата да атлата кызны. Бервакыт Эльвина түзми, бабасына ныклап ялына башлый:
- Бабай, күтәл әле мине, аяклалым "алла" булды бит инде...
Әлфинур Шәвәлиева.

Фронтка беренче хат

Мин беренче сыйныфка 1943 елда кердем. Ярты елдан - 1944 елның башында укый-яза белә башлаган идем инде.
Шул чакта миндә әтәйгә фронтка хат язу теләге туды. Ничек укуым турында берничә сүз яздым. Шуннан өй хәбәрләренә күчтем. Безнең өчен зур вакыйга - сыер бозауларга тиеш. Кәҗә ничә бәти китергән, сарык бәрәннәре ничәү һ. б.
Болар турында язганда, билгеле инде, һәммәсе турында санап китәргә булдым. "Баш" сүзен язганда миңа нигәдер сүзнең ахырында "ы" авазы ишетелде. Ападан, абыйдан сорыйм: "Баш" сүзе "ш"га бетәме, "ы"гамы?"
Апа - җидееллык мәк-тәпнең рус теле һәм әдәбияты укытучысы, завуч, дәфтәрләр тикшерә, үз эше белән мәшгуль, абый исә 6 нчымы, 7 нчеме сыйныф укучысы, дәрес әзерли, миндә эшләре юк: "Ярар, ярар, яз", - диләр икесе дә.
Хат фронтка китте. Бераздан әтәйдән хат алабыз. Сугышта да әтәйнең юморы җуелмаган икән. "Сездә ике - өч башлы кәҗә бәтиләре һәм сарык бәрәннәре туа башладымыни?" - дип сораган. Мин, 1 нче сыйныф укучысы, "баш" сүзенә "ы"ны өстәп, гел башы дип язып чыкканмын бит. Шулай итеп, бу сүздә "ы" хәрефенең юклыгын аңладым. Минем хатны әтәй татар иптәшләре белән җыелышып укып, көлешкәннәр икән.
Ришат ГӘРӘЕВ,
хезмәт ветераны.
Бөгелмә шәһәре.