Михаил Спиринның туганнары, якыннары, дуслары һәм хезмәттәшләре нәкъ менә шулай дип хәтерли аны

Очраклы танышу чын хисләргә китерә. Михаил беренче адым ясап, мөнәсәбәтләр инициаторы була. Иринаның әти-әнисе кызының олы кавалерына каршы түгел, алар Спириннар гаиләсен яхшы беләләр, чөнки бергә БМЗда эшлиләр. Булачак хатыны белән очрашкан вакытта Миша институтны, хәрби кафедраны тәмамлый һәм ул вакытта инде эшли.

— Башта Миша миңа ошамады. Ләкин ул мине сөйләндерде, — дип искә ала Ирина Спирина. Бик сөйләшүчән, укымышлы, аралашучан, уртак тел таба, кызыклы хикәяләр сөйли белә иде. Миңа нибары — 16 яшь, һәм ул мине кызыксындырды, әйтерсең лә, үз-үзенә гашыйк итте. Аның җитди ниятләре барлыгын мин шунда ук аңладым. Ул минем турында хөрмәт белән кайгыртты, хәтта мине ярты елдан соң гына үпте.

Ә ел ярымнан соң хәрби комиссариаттан армиядә хезмәт үтү өчен повестка килде. Ирина һәм Михаил 1995 елның апрелендә өйләнешәләр, ә инде июль аенда аны ике елга армиягә алалар. Хатыны бер айдан соң яраткан кешесе янына Волгоградка китә, яраткан кешесе шунда хезмәт итә. Яңа өйләнешкәннәргә бер бүлмәле фатир бирәләр.
— Ике ел без Волгоградта яшәдек. Миша төнлә нарядка йөргәндә, мин йөкле килеш аның янына барып, ризыкны койма аша тапшыра идем. Менә шундый романтик мизгелләр булгалады. Ләкин без бергә, янәшәдә. Миша миңа моның өчен гомер буе рәхмәт әйтте, ташламаганы, әнисе белән калмаганы, ә аның белән булганы өчен рәхмәт әйтте. Волгоградта кызыбыз Катя туды, — дип дәвам итә Ирина.
Хезмәт итү чорында Михаилны җитәкчелеге эшкә җаваплы һәм җентекле карашы өчен югары бәяли, аны солдатлар бик хөрмәт итә. Ул үзенең буйсынуында хезмәт иткән егетләргә, балаларга яки кече энеләренә, игелекле, кешелекле карашта булган. Хезмәте тәмамлангач, полк командиры хәтта Спириннарны калырга үгетли, ләкин аларның өйләренә бик нык кайтасылары килә.

Туган Бөгелмәдә тормыш үз чираты белән ага: гражданкада эшләү, ипотека, улы туу. Бай, төпле, эшлекле, игелекле һәм ярдәмчел һәм ярдәмчел Ирина Михаил белән үзен таш артындагы кебек хис итә. Ул һәрвакыт болай дип әйткән: «Киттем, эшләдем, бетте». Бу аның бөтен эше була.

Махсус хәрби операция башлангач, Михаил яңалыкларны даими карап тора, моңа җитди карый. Һәм 2022 елның 22 сентябрендә, военкоматтан повестка килгәч, үзен бик тыныч тота. Китү өчен кирәкле исемлекне төзи, Бөгелмәдән беренче мобилизацияләнүчеләр рәтендә алып киткәннәргә шалтырата. Яраткан хатыны белән хушлашканда гына ир-атның саран гына күз яшьләре чыга. Ул Казанда хәрби өйрәнүләрдә булганда, Ирина һәр шимбә көнне аның янына бара.

— Миша исә элемтә начальнигы, шуңа күрә көн саен шалтырата иде миңа. Ул бит анда өзлексез элемтә өчен кирәкле барлык җиһазларны үзе урнаштырган. Мин бик аз беләм. Ирем беркайчан да кайсы җирдә булуын һәм тирә-юньдә ниләр булганын әйтмәде, беркайчан да зарланмады, әмма өенә, безнең янга бик нык кайтасы килүе, интонациясе буенча сизелә иде. Миша, шалтыратканда, безнең хәлләр ничек, һава торышы ничек дип сорый иде. Сөйләшүләр буенча алар тәүлегенә сәгать ярым-ике сәгать йоклауларын, даими рәвештә хәрби әзерлектә булуларын аңладым, — дип сөйли Ирина Анатольевна. Мин иремә әйттем: мөмкин булса, мин синең яныңа барыр идем, дип. Чыннан да минем шундый уйларым булды, мине мөгаен анда кертмәсләр иде.

Михаил хатынының СВО зонасындагы яңалыкларны җентекләп күзәтүен белә иде. Телевизордан Россия бүлекчәләренең көчле атулары турында күрсәткән көннәрдә, алар юнәлешендә тыныч булуы турында язган була. Ләкин Ирина бик тиз аңлый, чынлыкта киресенчә, ире яраткан кешеләре борчылмасын өчен барысын да эшләргә тырыша. Михаил, хатыны сүзләренчә, хәрби хәрәкәтләр зонасында булган вакытта бер тапкыр да беркем турында да начар сүз әйтми. Һәрвакыт сабыр холыклы, тыныч кына сөйләшә, әйтерсең, лә ул сугышта түгел. 

— Үзенең соңгы хәбәрендә Миша егетләрне тикшерергә, таң белән позицияләрне урап узарга, дип язган иде... Мин әле һаман да аның юклыга ышанмыйм, әлегә тиклем аңлый алмыйм. Минемчә, ул тере кебек. Без бит аның белән 30 ел бергә булдык, — ди Ирина Анатольевна күз яшьләре белән.

Ул мессенджерларда язышуларны кадерләп саклый, еш кына яраткан кешесенең хәбәрләрен яңадан укый. Ирина сүзләренчә, сугышта кешеләрнең бик нык үзгәрүен, тормышны нык бәяли башлавын аңлаган. Алар арасындагы мәхәббәт һәрвакыт булган, ләкин иреннән моңарчы беркайчан да мондый назлы, дулкынланулы хәбәрләрне күргәне, ишеткәне булмаган. Бу язышуда шулкадәр мәхәббәт...

Михаилдан соңгы хәбәр үлеменә ике сәгать кала килә. 4 февральдә полк командиры, ВДВның танылган генералы Дмитрий Ульянов белән бергә капитан Спирин Михаил Михайлович һәлак була.

Якташыбызны озатырга бик күп бөгелмәлеләр килде.
— Мин чыннан да күп кенә танышларымны һәм күп еллар аралашмаган кешеләрне күрдем. Балаларыбызның сыйныфташлары, аларның әти-әниләре, Мишаның элеккеге хезмәттәшләре килде. Бездә шундый кешелекле кешеләр алар бик нык һәм чын күңелдән борчылдылар, — ди һәлак булган геройның хатыны. Җирләүдә Миша белән бер ай хезмәт иткән ир-ат булган. Ул бик игелекле кеше иде, диде. Алар элемтә чыбыгын мина кыры буйлап тартканнар соңыннан берүзе киткән. Урманга кадәр карта буенча бара, ә аннан соң миналы урман буйлап картасыз. Кайткач, ул барысын да сузганын әйтә, бу ир-ат аңардан ничек килеп чыкканын сорый, Ә Миша, бары тик барганда дога кылып барганын гына әйтә.
Олы кызы күптән түгел генә кияүгә чыккан.

— Катя — чын әтисенең кызы, төпле фикерле, җитди һәм тышкы яктан Михаилга охшаган, — дип уртаклаша Ирина Анатольевна. — Аларның үз мөнәсәбәтләре, сөйләшүләре бар иде. Ул ирем белән безнең өчен генә туй ясады, әтисе белән тантанада биергә теләде. Бәйрәмгә ул отпускка кайтыр дип өметләнде. Әлегә кадәр ул бик нык кайгыра һәм ул беркайчан да оныкларын күрмәячәк дип борчыла. Мин аңа әтиегез һәрвакыт безнең янда дип җавап бирәм.

Спириннарның кече улы Владислав та әтисенә бик охшаган. Озын буйлы, чибәр егет быел 11нче сыйныфка күчте. Апасы кебек Санкт-Петербургка укырга керергә планлаштыра.