Карлы зилзилә

Җилбикә дуамаллана
Карлы зилзилә булып.
Тәмам чыгырыннан чыккан,
Буранны йөри куып.

Үзен хуҗа итеп тоя
Күзләргә килеп кереп.
Бездәй очлы кар бөртеген
Биткә сыдыра килеп.

Кием эчләренә керә,
Бар җылыны суыра.
Җелекләргә чаклы төшеп,
Салкын тәнне куыра.

Буран улый, җил сызгыра,
Күкнең төбе тишелгән.
Әйтерсең лә, кар түшәге
Җиргә төшеп ишелгән.

Көрт сала барыр сукмакка,
Кар тавы өя юлга.
Карлы шәлен болгый-болгый,
Зилзилә йөгереп уза.

Җил басыла, көн ачыла.
Ләкин салкын сүрелми.
Кояш чыгып, алтын нурлар
Кар бөртекләренә куна,
Энҗе кебек җемелди.

Кышкы урман

Урман-кырлар билдән карга чумган,
Ап-ак ефәк шәлләр ябынып.
Йомшак җилләр назлап сыйпап уза
Урман тынлыгына кагылып.

Кышкы рәссам агачларны бизи.
Һәр ботакны буйый тукталып.
Ак көмештән алка тагып куйган,
Ничек карамыйсың сокланып!

Зифа каеннарга ак бәс кунган,
Сыннарына сыкы сарылган.
Ак кышта ак назга иркәләнеп,
Ак төш күрә бугай бу урман.

Рәмзия Галимова.
Бөгелмә шәһәре.